Australian Outback

Ik heb de outback overleefd hoor. Geen gevaarlijke beesten tegengekomen, behalve dan die achter een raampje zaten in het reptielen centrum. Donderdag ochtend had ik een vroege vlucht vanuit Sydney. Toen we aankwamen was het al lekker warm, heerlijk! Ben eerst een rondje gaan lopen. In Alice Springs kun je enorm veel Aboriginals vinden. Ik vond het erg gek om te zien hoe ze erbij liepen. Vieze, oude kleren, haar in een grote ragebol, veel dronkaards....een soort van uitschot, dat had ik eigenlijk niet gedacht. Deodorant gebruiken ze niet, dus als je achter een groepje loopt, is dat niet echt fris. Deze mensen leven ook niet zoals de 'echte' aboriginals, die nog net zo leven als hun voorouders dat deden.

Ik had een smiddags een soort citytrip, waarbij we wat dingen in Alice gingen bekijken. We begonnen bij het telegraafkantoor. Voor de tijd van de mobiele telefoon en zelfs de vaste telefoon :-) werd een telegraaf gebruikt om berichten vanuit de kololie Australie naar Londen te sturen. Er was een lijn van Adelaide (zuiden) naar Darwin(noorden) daarvoor nodig, maar omdat die afstand te ver was waren er een paar tussenstops, waarvan AS er dus 1 was. Eerst was er alleen een kantoor, maar later kwamen er wat huisjes omheen en dat breidde zich uit en dat is dus hoe de stad is ontstaan. De eerste telegrafist die daar werkte had een vrouw die Alice heette, en springs komt van de waterbron die achter het telegraafkantoor werd gevonden. Na het telegraafkantoor gingen we naar het reptielencentrum, waar we de Australische slangen en leguanen enzo konden bekijken. We kregen ook een soort uitleg en we konden met slangen en hagedissen op de foto. Deze waren uiteraard allemaal ongevaarlijk. We leerden ook wat we moesten doen als we een slang tegen zouden komen in de natuur....ben een expert nu, volgende reis wordt soort van Bear Grills- achtig avontuur :-p

Na het reptielen kijken gingen we walibies voeren, super schattig!! Daarna gingen we naar het hoogste punt van de stad om de zonsondergang te bekijken.

De volgende dag moesten we al vroeg op om een heel eind richting het nationale park te rijden. Om 6 uur vertrokken we, met 23 mensen!!We kregen stiften om onze ramen te versieren met typische dingen van ons land. Zie foto's voor het resultaat. We gingen de eerste dag naar Kings Canyon. Het was een berg die op een gegeven moment gespleten is en dat is uit elkaar gegroeid wat nu Kings Canyon is. Bijzondere is dat de steen eigenlijk wit is. Er bestaan namelijk geen rode bergen in Australie (zelfs niet de beroemde rode berg :-S) De wind blaast het rode zand tegen de bergen en dat blijft plakken waardoor het rood lijkt (proces van miljoenen jaren) Maar als je met een steentje in de berg krast krijg je wit te zien in Kings Canyon. De stenen zijn ook heel erg zacht, dus je moet erg oppassen bij de randen, want als het een stuk is wat niet helemaal ondersteunt wordt kan het dus makkelijk afbreken. De Canyon ziet er heel bijzonder uit, want het is een heel vlak stuk, alsof iemand met een mes het heeft gesneden. Leuk om even over het randje te gluren (don't worry, we bekeken het liggend)

's avonds zijn we hardcore gaan kamperen. Kampvuur, liedjes zingen en slapen in een swag. Dat is een soort stevige slaapzak, met een matras erin. Je gaat daarin met een gewone slaapzak en dan lekker slapen....De sterren waren fantastisch, want totaal geen licht in de verre omgeving en geen wolken. Het was lekker warm in de swag, maar wel koud buiten, dus had een koude neus, brr.

De volgende dag stonden we om 5 uur op (wie verzint zoiets) en toen zijn we naar het nationaal park gereden. Daar zijn we eerst naar Kata Tjuta gegaan. Dat is een grote groep rotsen die allemaal uit kleine stenen bestaat. Dat zie je niet vanaf ver natuurlijk, maar zodra je eroverheen loopt kun je dat goed zien en merken onder je voeten, aangezien niks recht is. Waanzinnige hoge bergen, rood van kleur, maar wederom niet de orignele kleur. Dat is een soort van grijs. Echt heel gaaf om overheen te lopen en over te leren. Na de wandeltocht (4 uur) zijn we naar het cultureel centrum gegaan. Dit is een centrum om te leren over de aboriginals die wonen in dat gebied. De stammen hebben namelijk allemaal hun eigen gebied, een eigen landje. Degene die in het nationaal park wonen, 2 stammen, zijn samen de Anangu. Ze hebben zich verenigd omdat hun land was afgepakt. Dat is namelijk het gebied rond Kata Tjuta en Uluru (de bekende rode berg) De overheid gebruikte dit gebied voor toeristen, maar in de jaren '70 hebben de Anangu het voor elkaar gekregen het land terug te krijgen, maar wel op voorwaarde dat het nationale park behouden blijft en dat de toeristen de bergen mogen komen bezichtigen. De Anangu hebben hier overigens geen problemen mee, ze willen juist dat mensen leren over hun tradities. In het cultureel centrum kun je lezen over hun gebruiken en soms zitten hier ook mensen te schilderen. Want aboriginal-kunst is erg populair over heel de wereld. Er zit meestal een boodschap in de schilderijen, een levensles. Al hun gebruiken zijn eigenlijk verhalen over het leven. Ik zou graag een canvas kopen, maar de gemiddelde prijs is ongeveer 150 euro....beetje te duur voor mijn budget.

Na het cultureel centrum zijn we naar de grote (nep-)rode berg gegaan, Uluru. Toen we daar kwamen, kon je mensen de berg zien beklimmen. Een heel stijle klim, waar veel mensen door verongelukken, of later door een zonnesteek. Voor de ingang van de klim staat een bord waarop gevraagd wordt door de Anangu de berg niet te beklimmen. Voor hen is Uluru een heilige plek en zij zouden het nooit beklimmen en ze vragen de bezoekers deze wens te respecteren. Uiteraard zijn er mensen die hier niet zo veel om geven, en het als een uitdaging zien om de berg te beklimmen. Wij zijn met onze gids naar een ingang in de rots gegaan wat gebruikt werd als klaslokaal. Er zijn tekeningen gevonden die wel 10.000 jaar oud zijn. Het eerste deel van onze wandeling mochten we geen fotos maken. Er stond een bord met daarop:verboden een foto te maken links van dit bord. Degene die dit toch doen, worden door de gids gevraagd deze foto te verwijderen. Als een parkwachter je zou zien fotograferen kun je een grote boete krijgen. De reden dat je niet mag fotograferen is dat het een speciale plek is voor de Anangu, waar óf alleen mannen, óf alleen vrouwen mogen komen. De mannen en/of vrouwen mogen deze plek zelfs niet zien. Door foto's te maken, zou het kunnen voorkomen dat een man of vrouw deze plek toch te zien krijgt en dat zou heel slecht zijn. Je zou kunnen denken, wat een onzin, maar ik vind het fantastisch dat de Anangu deze blijk van respect krijgen.

We gingen naar een parkeerplaats een paar km van de rots en daar keken we de zonsondergang....samen met 200 andere mensen....:-S. Ach we kregen champagne...haha. Daarna richting onze kampeerplaats. Deze keer was er iig wel een gebouw waar je kon douchen en naar de wc kon gaan. Toch beter dan achter een bosje piesen. Wederom een goede nacht om de sterren te bekijken. We hadden een prachtig zicht op de melkweg, echt waanzinnig! De nacht was helaas iets kouder dan de vorige, dus ik had slecht geslapen. We stonden wederom vroeg op, want we gingen de zonsopgang bij Uluru bekijken. Mooi zicht uiteraard, en je kon de zon alles echt voelen opwarmen, super! Toen was het tijd om een wandeling om Uluru te maken. Als de klim open was geweest hadden mensen dat mogen doen, maar ik had het toch niet gedaan. Maar er stond een te harde wind, dus de klim was gesloten. De wandeling rond Uluru duurt ongeveer 2,5 uur, en iedere keer zie je weer iets anders bijzonders. Heb dus ongeveer 1000 foto's van 1 steen. :-S Maar het was heel bijzonder en soms werd er ook uitgelegd wat er zo bijzonder was aan een bepaald gedeelte. Heel tof!!

Toen was het alweer tijd om terug te gaan. Iedereen ging lekker een tukje doen, want niemand had veel slaap gehad. Onderweg zagen we nog een andere grote steen....die is op iemands terrein, dus daar kun je niet zomaar heen. Sommige mensen die zich niet zo verdiept hebben in de outback denken dat dat Uluru is, vandaar dat ie voor de grap ook wel Fooluru wordt genoemd.

We kwamen ook nog wat wild tegen, wilde kamelen, paarden en kangaroes, maar we reden zo snel dat ik daar geen foto's van kon maken.

Morgen vlieg ik naar Sydney, waarvandaan ik naar Melbourne vlieg. Daar 2 dagen en dan wordt ik opgehaald door mijn familie....ben benieuwd!

Tot later!!