Jakarta

Iedereen die ik sprak over Jakarta vond het maar een vieze lelijke stad waar je zo snel mogelijk weer uit moet vertrekken. Ik moet zeggen dat het me reuze meeviel. Ja het was inderdaad erg vies, veel afval, veel grauw, veel smog, maar aan de andere kant, het is een giga stad met te veel inwoners en slechte voorzieningen, dan krijg je al snel rotzooi. En tussen alle viezigheid zijn soms best leuke dingen te bekijken, toegegeven het zijn er niet veel. Het verkeer in Jakarta is erg druk. Ze houden zich ook niet echt aan regels, iedereen doet maar wat en dat is echt een gekkehuis. Ik zou me er absoluut niet tussen wagen met een scootertje. Als je een straat over wilt steken moet je het volgende doen. Je kijkt of er ergens een soort van gat in het verkeer is. Het liefst als er niet veel scootertjes zijn. Dan verzamel je je moed, steekt je hand in de lucht en loop je naar de overkant. Niet twijfelen en ook niet kijken, gewoon lopen. Het probleem is als je gaat twijfelen, dan weten de scootertjes niet wat je gaat doen en kunnen ze je niet ontwijken. Dat probleem heb ik ook altijd in Amsterdam als ik aan het fietsen ben. Als mensen gewoon blijven lopen, kan ik het inschatten, voor of achterlangs. Stoppen ze, dan rij ik ze aan. Zo werkt het net zo hier. Gewoon lopen dus! Best eng hoor, maar ja, een zebrapad kennen ze hier niet(alhoewel, ze kennen het wel, maar de regels die daarbij horen niet haha)

Ik ging naar Jakarta met een doel, namelijk onderzoek doen in het archief. Het archief is een vrij modern gebouw, waar mensen werken die Nederlands spreken (kwam ik pas later achter haha) Dat komt omdat de meeste archiefstukken in het Nederlands zijn natuurlijk, dus dan is het handig dat de mensen het kunnen lezen. Ik heb hele microfilms doorgekeken op zoek naar iets van mijn moeders familie, maar helaas. Ik moet zeggen dat het archief best een rotzooi is, dus het zou goed kunnen dat er ergens toch iets is, maar ik heb het niet gevonden. Misschien als het ooit gedigitaliseerd wordt (wat ik niet verwacht) dat er dan iets naar boven komt. Maar het was wel erg leuk om sommige stukken te lezen. Ik ben ook naar de wijk gegaan waar mijn moeders opa was geboren, Meester Cornelis. Dat heet nu Jatinegara. Vroeger was het een vrij belangrijke wijk, maar er is helaas niets Nederlands meer te ontdekken. Het treinstation is het enige gebouw dat nog overeind staat van die tijd, maar als je door de wijk loopt is er niets wat ook maar lijkt op Nederland.

Het centrum van Jakarta heeft iets meer gebouwen uit de koloniale tijd. Onwijs veel verkeer, maar het centrale plein is leeg, en daar kun je fietsen huren. Ergens over een gracht is nog een Nederlandse ophaalbrug te bewonderen, maar de gracht stinkt, want het is vol met afval. Heel zonde hoor, want het zou er allemaal veel beter bijliggen als er niet zo veel stinkend afval was. Ik ben nog bij het nationale monument geweest, waar je normaal in kan, maar door een kapotte lift was dat die dag niet mogelijk, maar ik betwijfel of ik een goed uitzicht zou hebben door de smog...Ik ben nog naar de bioscoop geweest, wat ook heel bizar was, want dat was in een gigantisch warenhuis, zo'n ontzettend groot contrast tussen arm en rijk hier.

Ik had wel een heel tof hostel. De eigenaar is zelf een reiziger geweest, dus hij weet wat een hostel nodig heeft. (wifi, ontbijt, iedereen een eigen leeslampje en stopcontact, genoeg badkamers, warm water, dakterras, keuken, computers, pooltafel, filmruimte)

tot snel weer!