Santiago/Valparaiso

Laatste update vanuit Zuid-Amerika alweer. Zaterdag vlieg ik na 3 maanden hier geweest te zijn naar Nieuw-Zeeland. De tijd is zo hard gegaan! En ik heb zo ontzettend veel meegemaakt en gezien, gewoon niet normaal! Ik kan iedereen aanraden dit prachtige continent eens te bezoeken.

Maar ik heb nog 1 verhaal te vertellen, over Santiago. Ik moet zeggen dat ik dit het leukste verhaal vindt, want de geschiedenis over dit land is super interessant.

Eerst maar eens terug naar vorige week. Evelien, die ik had leren kennen in het hostel in Mendoza, wilde via een paar kleine dorpjes naar Chili, dus ik besloot met haar mee te gaan naar Uspallata. De omgeving waar Seven Years in Tibet voor een deel is opgenomen. Het uitzicht is werkelijk geweldig. Je kunt vanuit Uspallata allerlei tochten de bergen in maken. Ik heb dat niet gedaan, want ik had geen pesos meer en ik wilde eigenlijk geen nieuwe pesos nog moeten pinnen. Dus we hebben gewoon 1 dagje gedaan. Maar goed ook, want het was er koud, en ons hostel was een flink end uit het stadje. We gingen lopen om wat boodschappen te halen, en de hosteleigenaar had gezegd: uurtje lopen. Na 45 minuten waren we er nog niet en toen we het vroegen bij het tankstation zeiden ze dat we halverwege waren. Dus nog eens 45 minuten lopen!! daar hadden we niet zo'n zin in, dus we zijn gaan liften haha. De terugweg hebben we maar een taxi genomen, die ontzettend duur was, maar goed, de boodschappen waren lekker goedkoop, dus dat compenseerde elkaar weer. De volgende dag gingen we met een minivan, die goed vol zat naar Chili. Het uitzicht was geweldig, en je zag het landschap veranderen, hoe hoger we kwamen hoe grimmiger het eruit zag. Bij de grens moesten we door een superstrenge controle. Honden controleerden de tassen en ze gingen ook nog door een scan. Je mocht niets organisch meenemen, dus ik had maar voor de zekerheid aangekruist dat ik iets wilde aangeven, want ik had kruiden voor een saladedressing te maken. Maar die werden er niet uitgepikt, dus ik weet nou niet precies waar ze op letten. In Santiago aangekomen naar het hostel gegaan en daar bleken we gratis avondeten te krijgen!! superrelax, want dat scheelt je een hoop centen.

De volgende dag hebben we een gratis tour gedaan. Supergoeie, beste die ik ooit heb gehad. Santiago was eigenlijk nooit bedoeld als hoofdstad. Het was eigenlijk meer een tussenstad, maar omdat het zo koud werd, streken ze uiteindelijk maar neer in Santiago. Er was uiteraard veel strijd tussen de spanjaarden en de mapochos, de originele bewoners. De mensen die nu in Chili wonen hebben een zeer gemixte achtergrond. In jaren 1840 was er een goede band met duitsland, en werden er duitster gevraagd om zich te settelen in het zuiden van het land. Voor de chilenen was het namelijk te koud, maar Duitsers waren wel gewend aan dat klimaat, dus zodoende heeft Chili veel Duitste invloeden. Een voorbeeld is het eten, een bekend Chileens gerecht is aardappelen, vlees en zuurkool. Ook hebben ze hier geen torta's (taart) zoals andere Zuid-Amerikaanse landen, maar kuchen. Later zijn er ook italianen gekomen, die nu nog steeds veel ambachten als kleding en schoenenmaken hebben. Ieren, veelal in de politiek en Engelsen, die meer in Valparaiso gingen wonen, een stadje 1,5 vanaf Santiago aan de kust, omdat zij meer met de zee hebben. Iedereen hier heeft hier dus wel een Europeese achtergrond ergens in de familie. De engelsen introduceerde thee, Chili was voornamelijk een thee land, ook omdat ze zelf geen koffie produceren. In de jaren '60 bedacht een zakenman een concept: koffie met benen. Het was een koffie zaak waar je een bakkie leut kon drinken, en de serveersters hadden allemaal korte rokjes aan. Dit had als reden dat de mannen werden afgeleid van het feit dat de koffie eigenlijk niet te drinken was. In de jaren '80 bedacht een andere zakenman: dat kan beter. Dus hij zorgde voor een koffiehuis waar de serveersters in sexy verkleedkleren liepen.(zusters, schoonmakers etc) Deze koffiehuizen hadden ietwat geblindeerde ramen, want uiteraard hoefden de vrouwen niet te weten wat hun mannen uitspookten. Later was er weer iemand die een nog beter plan had. Hij had koffiehuizen met geheel geblindeerde ramen en de serveersters waren redelijk normaal gekleed. Maar eens in de zoveel tijd is er de 'happy minute'. Dan gaat de deur op slot, kleden de serveersters zich compleet uit en doen ze een 'vrolijk' dansje. Probleem alleen is dat je als bezoeker nooit weet wanneer die 'happy minute' is. Je kunt rustig 3 uur in zo'n tent zitten en niks bijzonders meemaken. Deze koffiehuizen bestaan nog steeds. Als je een plek ziet, met geblindeerde ramen, weet je wat dat voor tent is :-)

Chili is een land waar veel staatsgrepen plaatsvonden. In 1973 was de laatste. Allende had op dat moment de macht. Hij was bevriend met Fidel Castro, waar veel mensen het niet zo mee eens waren. Een groep van deze mensen ging naar Amerika, naar Nixon (die Castro ook niet zo mocht) Nixon bedacht met hen een plan om de economie te verslechteren (watergate) zodat de mensen Allende zouden aanwijzen als de schuldige daarvoor. Allende was er alleen niet zo van onder de indruk, dus hij werd uiteindelijk met veel geweld geprobeerd uit het presidentieel paleis te krijgen. Hij pleegde zelfmoord zodra het paleis werd aangevallen. Pinochet nam toen de macht over. Tussen 1973 en 1983 zorgde hij ervoor dat de economie weer groeide. Er werden studenten naar Amerika gestuurd om de beste educatie te ontvangen. Zou je denken dat hij dat goed deed, maar ondanks dat de welvaart in het land groeide, waren de mensen onderdrukt. Je mocht na 9 uur niet meer de straat op. Geen feesten ofzo. Daar vonden de mensen uiteraard een uitweg voor. Je ging gewoon met z'n allen voor 9 uur bij iemand naar binnen en je feeste dan tot 9 uur de volgende dag. Groepen van intelectuelen zaten dus 12 uur lang met elkaar opgescheept, zullen leuke discussies geweest zijn!

Pinochet hield in 1980 een stemming. De Ja of Nee stemming. Wilde je dat Pinochet nog aan de macht bleef, stemde je Ja. Pinochet heeft heel veel tegenstanders van zijn beleid verbannen en deze mensen mochten niet stemmen. Dus de uitslag was Ja. Maar in 1988, toen de volgende stemming was, mocht iedereen stemmen, en was de uitslag Nee. In 1990 is het land een democratie geworden, en de president mag maar 1 termijn zitten.

Het grappige aan de Chilenen is dat zodra ze het ergens niet mee eens zijn, zullen ze dit laten weten ook. In Santiago reden er bijvoorbeeld bussen, maar deze waren erg oud, ze maakten onwijs veel lawaai. Dus de overheid kocht allerlei nieuwe bussen, geluidloze, en maakte een heel nieuw busschema. Ze hadden alleen geen rekening gehouden met de grote van de bussen. Deze pasten helemaal niet door sommige straten, konden sommige bochten niet maken, konden niet onder sommige tunnels door, dat soort geintjes. Plus na een maand begonnen ze herrie te maken. De mensen in Santiago waren hier niet zo blij mee dus als protest besloten ze per maand een bus te verbranden. Of ze dat nu nog doen, weet ik niet, maar je zal weinig mensen de bus zien nemen. Er is ook een heel goed metro systeem, dus waarom zouden ze :-)

Na de gratis tour ben ik met een paar mensen de san Christobal heuvel opgegaan. Je zou een heel mooi uitzicht kunnen hebben, maar er hangt een enorme laag smog boven de stad. Beetje jammer en heftig als je bedenkt dat je dat dus eigenlijk allemaal inademt.

Afgelopen donderdag ben ik met een groepje naar Valparaiso gegaan. Valpo is bekend om straatkunst, veel verschillende gekleurde huisjes, en 42 heuvels! Je krijgt dus flinke kuitspieren als je daar de stad leert kennen. We deden wederom de gratis tour en zo zagen we allerlei mooie street art. Sommige van de heuvels hebben liftjes, dus dat scheelt weer. Deze liftjes zijn al jarenlang in gebruik, echt supergaaf. Valpo is echt een leuk stadje. In de voormalige gevangenis is nu een cultureel centrum. Daar heb ik mee gedaan aan een experiment. Je staat in een donkere kamer en je doet je ogen dicht. Dan worden er lichten op je ogen geschenen en zie je allerlei vormen en figuren en kleuren. Dan wordt je gevraagd om dat te tekenen. Heel leuk om te zien wat mensen daarvan maken.

Een half uurtje van Valpo heb je het strand (Valpo zelf heeft een haven) Vina del Mar heet dat stadje. Je hebt daar enorm veel pelicanen, heel mooi om te zien, als ze met z'n allen op de rotsen zitten.

Ik ben een aantal dagen in Valpo gebleven, toen weer terug naar Santiago. Nu vul ik mijn dagen met een beetje rondlopen, en dingen over Nieuw-Zeeland te weten te komen, want zaterdag vlieg ik daar naar toe. Het grappige is dat ik 25 mei vertrek en 27 mei aankom. Ik zal dus geen 26 mei hebben. Hoe cool is dat!!!Iedereen een hele fijne zondag 26 mei :-)

Adios Zuid-Amerika, hello Nieuw-Zeeland!!